Οι μέντορες του WHEN γίνονται μεντόρισσες! 

Το σκεφτόμαστε καιρό, το δουλεύουμε και το μελετάμε, και τώρα το αποφασίσαμε: οι μέντορες του WHEN γίνονται πλέον για μας μεντόρισσες!

Μα γιατί;

Γιατί ως άτομα και ως οργανισμός πιστεύουμε στη δύναμη της συμπεριληπτικής γλώσσας και θέλουμε να την υποστηρίζουμε στην πράξη. Θεωρούμε σπουδαίο να αντικατοπτρίζεται το γυναικείο φύλο σε αντωνυμίες, επαγγέλματα και άλλες ιδιότητες που έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε αποκλειστικά στο συμπεριληπτικό αρσενικό, που δεν είναι τελικά και τόσο συμπεριληπτικό. Ξέρουμε ότι η αλλαγή του τρόπου που μιλάμε και γράφουμε είναι δύσκολη -συχνά ΠΟΛΥ δύσκολη- και έχουμε κι εμείς τις δικές μας αντιστάσεις, αλλά κρίναμε ότι αξίζει να τις διαχειριστούμε προκειμένου να είμαστε συνεπείς με αυτά που πρεσβεύουμε. Νιώθουμε καθημερινά δέος και ευγνωμοσύνη για τη δουλειά των μεντορισσών μας και πιστεύουμε ότι αυτός είναι ένας ακόμη τρόπος να την αναδείξουμε σε όλες της τις διαστάσεις!

Πρέπει κι εγώ να αναφέρομαι στον εαυτό μου ως μεντόρισσα;

Μπορείς, αν θέλεις, αλλά φυσικά δεν είσαι υποχρεωμένη να το κάνεις. Μπορείς να συνεχίσεις να αναφέρεσαι σε αυτή σου την ιδιότητα με τον τρόπο που αισθάνεσαι ότι αντικατοπτρίζει καλύτερα την αξία και τον αντίκτυπό της. Μια πρόταση, μόνο: πριν αποφασίσεις ποιον όρο θα χρησιμοποιείς, δοκίμασε για μια μέρα κι αυτή την καινούρια (;) ιδέα -ίσως και να σου αρέσει!

Δε μου αρέσει πολύ αυτός ο νεολογισμός. Ειδικά αυτή η γενική… “Μεντορισσών”; Ίου.

Είπαμε, οι αλλαγές στον τρόπο που μιλάμε και γράφουμε είναι δύσκολες. Ξυπνάνε μέσα μας όλων των ειδών τις αντιστάσεις, τις προκαταλήψεις και, πολλές φορές, μια ιδιαίτερη προστατευτικότητα απέναντι σε πράγματα που μάθαμε ότι “δεν πρέπει να αλλάζουν”. Και δεν χρειάζεται να αλλάξουμε όλη τη γλώσσα από τη μια μέρα στην άλλη, προφανώς. Αν, όμως, πιστεύεις στην ισότητα και τη συμπερίληψη (που, για να είσαι μέλος της κοινότητας του WHEN, μάλλον πιστεύεις!) αξίζει να θυμηθείς όλα αυτά που συζητάμε για τη δύναμη της γλώσσας να δημιουργεί εικόνες και να συνδιαμορφώνει την αντίληψη που έχουμε για τον κόσμο και τα πράγματα γύρω μας. Και, βέβαια, να διερευνήσεις την πιθανότητα να μην είναι και τόσο απαίσιες οι “καινούριες” λέξεις όπως “μεντόρισσα”. Ίσως απλώς να χρειαζόμαστε όλες και όλοι χρόνο, για να τις χρησιμοποιήσουμε, να τις συνηθίσουμε και τελικά να μη θυμόμαστε πώς ήταν κάποτε χωρίς αυτές! Η γλώσσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός, όπως και οι κοινωνίες μας και είναι μεγάλη χαρά και μεγάλο κατόρθωμα να μπορούμε κι εμείς να εξελισσόμαστε μαζί τους.

Είδα στο site σας ότι χρησιμοποιείτε αλλού το “μέντορας” και αλλού το “μεντόρισσα”. Μήπως τελικά δεν το έχετε αποφασίσει;

Είπαμε, οι αλλαγές στον τρόπο που μιλάμε και γράφουμε είναι δύσκολες:) Νομίζεις πως εμείς δεν έχουμε αντιστάσεις και δυσκολίες στο να υιοθετήσουμε καινούριες συνήθειες; Μήνες προσπαθούσαμε να αποφασίσουμε, η καθεμιά για τον εαυτό της αλλά και μαζί ως ομάδα, αν θέλουμε να κάνουμε αυτή την αλλαγή (θέλουμε!). Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν θα μας ξεφεύγει καμιά φορά η παλιά μας συνήθεια, ούτε ότι δεν θα σκεφτόμαστε δύο και τρεις φορές, για να βρούμε τη σωστή καινούρια λέξη. Γι’ αυτό και περιμένουμε να βρίσκεις “λάθη” σε όλα μας τα υλικά για λίγο καιρό ακόμα. Μπορείς να μας τα επισημάνεις για να τα διορθώσουμε ή να χαμογελάσεις βλέποντας ότι μαθαίνουμε όλες και όλοι μαζί, μία μέρα τη φορά!